Katalog Türü | Ahlak |
Eser Numarası | 377 |
Eser Adı | Şerh-i gülistân |
Müellif Tam Künyesi | Şem‘ullah Mustafa b. Muhammed el-İstanbulî |
Müellif Bilinen Kısa Adı | Şem‘i Efendi |
Yüzyıl (Hicri) | 10. |
Yüzyıl (Miladi) | 16. |
Vefat Tarihi Hicri | 1011 |
Vefat Tarihi Miladi | 1602 |
Dil | Türkçe |
Kütüphane Adı | Süleymaniye Yazma Eser Kütüphanesi |
Koleksiyon Adı | Yazma Bağışlar |
Koleksiyon (Demirbaş) Numarası | 02881 |
Varak Numarası | 1b-238b vr. |
Hattat-Müstensih | Muhammed b. İbrâhim |
Yazma İstinsah Tarih | 0993H |
Yazı Türü | Nesih |
Eserin Türü | Şerh |
Eserin Baskısı | İstanbul: Ali Bey'in Matbaası, 1293. |
Eserin Tanıtımı ve İçerik Bilgileri | Şeyh Sa‘dî Şîrâzî’nin dönemin Salgurlu sultanı Sa‘d b. Ebubekir b. Sa‘d Zengî’ye (ö. 1260) ithâfen 656 (1258) yılında telif ettiği Gülistân adlı eserinin Türkçe şerhi olan eser 976(1568) yılında kaleme alınmıştır. Şem‘î Efendi hakkındaki tezinde Şeydâ Öztürk eser hakkındaki araştırmaları neticesinde ulaştığı şu bilgilere yer vermektedir: "Kütüphâne kayıtları başta olmak üzere kaynaklardan ögrendiğimize göre Gülistân Şerhi; Sem’î Efendi’nin ilk eseridir. Şerh 976(1568) yılında, bir zamanlar Şem‘î Efendi’den Farsça okuyan ve daha sonra sarayda debîr olan Muhammed Çelebi’nin isteği üzerine kaleme alınmıştır. Eser beş ayda tamamlanmış olup sekiz babtan oluşmuştur…" Yukarıdaki pasajda da ifade edildiği üzere eser kısa bir süre içerisinde kaleme alınmıştır. Ayrıca bu eser müellifin ilk eseri ve ilk şerh denemesidir. |
Eserin Konu Başlıkları | Dibâce/mukaddime: münâcât, naat, sebeb-i telif. 1-4. Bab: Padişahların davranışları, yaşantıları, dervişlerin ahlâkı, kanaatin fazileti, suskunluğun faydaları. 5-8. Bab: Aşk, yaşlılık/yaşlının zayıflığı, terbiyenin tesiri, sohbet âdâbı. |
Eserin Telif Tarihi | 0976H |
Notlar | Şem‘î Efendi kütüphane kataloglarında ve bazı bibliyografik çalışmalarda Prizrenli Şem‘î ile karıştırılmış ve müellifin bazı eserlerinde olduğu gibi bu eser de Prizrenli Şem‘î’ye nispet edilmiştir. Ancak eserin müellifi Osmanlı âlimi, devlet erkanıyla münasebeti olan, kaynaklarda ise kendisinden “Mesnevî şârihi” olarak bahsedilen ve eserlerinde sadece Şem‘î mahlasını kullanan Şem‘î Şem‘ullah’tır. Detaylı bilgi için bk. Şeyda Öztürk, “Şem‘î” DİA, XXXVIII, 503-504. |
Sınıflama (Ahlâk Alanı Sınıflaması) | Dinî,Tasavvufî Ahlâk |